Stefan Zweig, Kendileriyle Savasanlarda Hölderlin, Kleist ve Nietzschenin yasamöykülerini anlatiyor. Bu üc yazarin yasamlarinin ortak yani, mizaclarini belirleyen neredeyse tabiatüstü bir gücle bitmek bilmeyen bir ic mücadeleyi sürdürmeleridir. clerindeki bu güc, yasamlarinin birer tragedya olarak sürüp, öyle sona ermesine neden olmustur. Yazar, Hölderlin, Kleist ve Nietzschenin yasamöykülerini cagdaslari Goethenin hayatindan kesitlerle birlikte ele almistir. Goethenin karsi kutbu olusturan hayati algilayisi, bicimleyisi ve hayatla yaraticilik arasinda kurdugu bag, sergilenen yasamlarin farkliliklarini daha belirgin hale getirmektedir. Zweig, Kendileriyle Savasanlarda yaraticilik serüveni, anlasilma sorunu ve sanatcinin cevresine karsi tutumunu gercege bagliliktan ayrilmadan, derin bir duyarlilikla islemistir.
