Iphigenie auf Tauris

Johann Wolfgang von Goethe

Najwybitniejszy poeta niemiecki czasu "burzy i naporu". Dal kulturze europejskiej nowy typ romantycznego bohatera, ale nie uwazal sie za romantyka, pozostajac wierny klasycyzmowi. Pochodzil z zamoznej rodziny mieszczanskiej. Juz w mlodosci czul uwielbienie dla sztuki, mial tez w tej dziedzinie gruntowne wyksztalcenie, dlatego porzucil adwokature dla poezji. Jego zainteresowania literackie (Homerem i Biblia jako zapisem "dziecinstwa ludzkosci", Shakespearem, piesniami ludowymi) ukierunkowal J.G. Herder. W 1775 r. Goethe przeniósl sie do Weimaru, gdzie zalozyl szkole dla mlodych artystów. Przyjaznil sie z F. Schillerem. Zywil szczególna sympatie do Polaków, goscil u siebie m.in. A. Mickiewicza, którego kazal sportretowac.

Ur.

28 sierpnia 1749 r. we Frankfurcie

Zm.

22 marca 1832 r. w Weimarze

Najwazniejsze dziela:

Cierpienia mlodego Wertera (1774);
Goetz von Berlichingen (1773),
Król olch (1782),
Herman i Dorota (1798),
Lis Przechera (1794),
Lata nauki Wilhelma Meistra (1796),
Faust (cz.I 1808, cz.II 1831),
Powinowactwo z wyboru (1809),
Lata wedrówki Wilhelma Meistra (1821);
Z mojego zycia. Zmyslenie i prawda (1811-1833)