20 yüzyil Alman siir ve tiyatrosunun en önemli isimlerinden biri olan Bertolt Brecht, epik tiyatronun, diger bir deyisle diyalektik tiyatronun kurucusudur. Eserleri uluslararasi alanda da saygiyla karsilanmis, pek cok ödüle layik görülmüstür. Düzen carklarindaki cürük yanlari basariyla hicveden Brecht, onlarca oyununun yani sira kuramsal yazilari ve yeni sahneleme yöntemleriyle cagdas tiyatro anlayisina da yön vermistir. Körü körüne eglendirmekten ziyade seyircide bir bilinc yaratmayi önceleyen Brechtin epik tiyatrosunda oyuncularin role disaridan yaklasmasi, seyirciden kopmadan farkindaligini belli etmesi, seyircinin katarsis yasamasina engel olmasi beklenir. Brechtin kavramlastirdigi bu yabancilastirma efekti, seyircinin oyunla duygudaslik kurmasini engelleyip akilci elestirel bakisini korumayi amaclar. Brecht, insani kosullarin bir ürünü olarak gören diyalektik görüsü benimsemis ve insanin bu kosullari degistirebilecegine inanmistir Mesele yalnizca dünyayi yorumlamak degil, ayrica onu degistirmektir; amacim bu ilkeyi tiyatroya uygulamakti.
