Burada, bu tepede yeni bir not defterine baslamam isabet oldu. Yeni cevre, yeni fikirler, yeni bir baslangic. Temiz hava.
Ötede buz mavisi daglarin yükseldigi ücra bir tepede, puslu ormanlar arasindaki kiralik bir evde, Gitmeliydinin anlaticisinin günlügüne yazdigi ilk satirlar bunlardir.
Aralik ayi, Noel yakin. Cocuklu genc bir cift, bu tatil evini kiralar. Amaclari, hayatlari üzerindeki baskidan uzaklasip tazelenmektir. Adam senaryosunu yazacaktir; kadin ile cocuk ise onunla daha fazla vakit gecirmeyi arzu etmektedir. Fakat isler bekledikleri gibi gitmez; istemelerine ragmen dünyadan bir türlü kopamazlar. Nihayet koptuklarinda ise geri dönmek icin cok gectir. Adam ile kadinin evliliklerindeki kriz derinlesmis, cocuk tuhaf hikayeler anlatmaya baslamistir; evde bazi esyalar kaybolmaktadir ve sanki tüm odalar birbirinin aynidir.
Gitmeliydin, Daniel Kehlmanndan tekinsizi deneyimlemek üzerine kücük bir kurgu; ask ve evlilik, kimlik buhranlari ve psikozlar üzerinden kolayca kabusa evrilen derin bir öykü. Sonsuz evrende zamani ve mekani kirip gercekligi bir labirente hapseden öyküsüyle Gitmeliydin, okurunu karisik, sasirtmacali bir döngünün icine cekiyor.
En sevdigim Alman romanci.
Ian McEwan, The Sunday Times
Kehlmann günümüzün en parlak, okumasi en zevkli yazarlarindan biri.
Jeffrey Eugenides
