Tüm yasami yollarda gecen ve yine yollarda sona eren bir göcebenin hikayesi Knulp. Caninin cektigi yere konan, ama cok duramayip yine ucan bir özgür ruhun kisacik destani.
Hermann Hesseye göre, Knulp gibi figürlerin kimseye yarari dokunmasa da, yarari dokunan kimilerine oranla cok daha az zarari dokunur. Knulp gibi yetenekli ve hayat dolu insanlar, yasadiklari cevrede kendilerine yer bulamiyorlarsa, bunda onlar kadar cevreleri de sucludur.
Hesse, tipki Knulp gibi, uzun yürüyüslere cikmaktan ve dogayla bas basa kalmaktan hoslanan biriydi. Bu anlamda onun ruhunun ucari yanini da simgeleyen kitap, bu öykülere ek olarak, Hessenin ölümünden sonra gün isigina cikan iki fragmani da iceriyor.
Hessenin ilk dönem düzyazilari icinde isildayan kücük bir mücevher Knulp.
