Yargiç

Çocugunu katlediyorsun, kirilgan kemiklerini kendi ellerinle ezerek. Savaslarin, haritalardaki çizgiler, güç ve para için hayatlari madeni paralar gibi takas ediyor, dünyayi hüzün tonlarina boyuyor. Fisiltilarin yanginlar baslatiyor, evleri ve umutlari yok ederek gelecegi yakiyor.

Korumasi gerekenleri kölelestiriyorsun, özgürlügü demir ellerle zincirleyerek, esirlerinin gözyaslarina, bir fincan bal için kayitsiz kaliyorsun. Sadece sevmek isteyenlere savas açiyorsun, çünkü gözlerinin rengini hor görüyorsun. Yalanlarin üzerine kurulu bir tahtta oturuyorsun, güven dokusunu keserek, yarattigin uçuruma kör kaliyorsun.

Kelebeklerle sabah günesi altinda dans edebilirdin, mavi denizlerin, topraklarin ve nehirlerin üzerinde uçabilir, kuslarla ve arilarla oynayabilirsin. Onlarin balini, sevinçlerini tadabilirsin. Ama sen gölgeleri seçiyorsun, korku ve ihanetin üredigi yerler, kaybolmus ve kirilmislarin çigliklariyla yogunlasan hava.